Два саат преко ноќ, спиев сви дома, к’д од ед’н пут, некој ѕрнннн, ѕвони на врата.
Иде муж у пижаме, отвара врата и има што да види, пијандура се држи за касу од врата, едвај стои на ноге
– Што е бе, што сакаш, прашује муж
– Може ли да искочиш, да ме гурнеш малко, нема кој да ми помогне?
– Што, абе тачан ли си, вика муж… Нели видиш дека е рог т’мнина надвор, марш…
Залупи врата и отиде да си легне до жену
-Кој беше, прашује жена
– Пијандура некоја, тражи да га гурам…
– Па иди бе, вика жена… Сеќаш ли се к’д на нас ни изгаси ауто у сред ноќ, а надвор киша, глуво куче немаше, да не бесва тија двоица, кој знае к’д ќе се вратесмо дома…
Муж се осети јадно, текне му дека е б’ш такој како што збори жена му, па искочи надвор и вика:
– Еј, куде си бе?
А пијандура се јавља:
– Еве сам на љуљашку, дојди да ме гурнеш